လူသိနည္းေသးတဲ့ တိရစာၦန္ပဋိဇီ၀ေဆးယဥ္ပါးမွဳအေၾကာင္း

၁။ ပဋိဇီ၀ေဆးယဥ္ပါးမွဳ (Anti-Microbial resistance – AMR) ဆိုတာကို အမ်ားစု ၾကားဖူးျပီး ျဖစ္မွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေနမေကာင္းျဖစ္တဲ့အခါ၊ ေရာဂါပိုးျဖစ္ပြားေစတဲ့ အဏုဇီ၀ပုိးမႊား (ဘက္တီးရီးယား၊ မွိဳ၊ ဗိုင္းရပ္စ္ စသည္) ေတြ ခႏၶာကိုယ္ထဲ ၀င္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ အဲ့ဒီ ဘက္တီးရီးယား ေတြကို ခုခံေခ်မွဳန္းဖို႔အတြက္ ပဋိဇီ၀ေဆးေတြကို ေသာက္သံုးရပါတယ္။ ေဆးေသာက္တဲ့အခါမွာ ဆရာ၀န္ေတြ ညႊန္ၾကားတဲ့ ပမာဏအတိုင္း၊ အၾကိမ္ေရအတိုင္း ေသာက္သံုးဖို႔လိုပါတယ္။ ေဆးပတ္လည္ေအာင္

မေသာက္ျဖစ္တဲ့အခါ၊ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ ပမာဏတိုးေသာက္တာမ်ိဳးေတြလုပ္တဲ့အခါမွာ လူနာေတြအေနနဲ႔ ပဋိဇီ၀ေဆးယဥ္ပါးမွဳ ဆိုတဲ့ အေျခအေနတစ္ခု ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ ဒီလို ေဆးယဥ္ပါးမွဳက ဘယ္လိုေၾကာင့္ျဖစ္လဲဆိုတာကို ေအာက္မွာ ပံုေတြနဲ႔အတူ ရွင္းျပထားပါတယ္။

Source: Center for Disease Control and Prevention

(က) ပိုးမႊားေတြမွာ ေဆးေတြကို ခုခံႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ရွိၾကတယ္။

​

ေရာဂါပိုးမႊားေတြဆိုတာ ကမာၻေပၚက တျခားသက္ရွိေတြလိုပဲ မိမိမ်ိဳးဆက္မျပဳန္းတီးေအာင္လို႔ အလိုုက္အထိုက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွဳေတြ လုပ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ မိမိကို လာေရာက္ေခ်မွဳန္းေနတဲ့ ေဆး၀ါးေတြကို ခုခံႏိုင္ဖို႔အတြက္ မိမိရဲ႕ ဇီ၀ေဗဒဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုေတြကို ေျပာင္းလဲတတ္ၾကတာက သဘာ၀ျဖစ္စဥ္တစ္ခုပါ။ ဒီလိုေျပာင္းလဲတာ    အျပင္ သဘာ၀အေလ်ာက္ျဖစ္ပြားတတ္တဲ့ မူမမွန္မွဳ (Mutation) ေတြကေနတဆင့္လည္း ေဆး၀ါးေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့ ပိုးမႊားေတြ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီျဖစ္စဥ္က ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ျဖစ္လာတာမဟုတ္ပဲနဲ႔ မိမိရဲ႕ ေရာဂါပိုးအုပ္စုထဲက တစ္ေကာင္စ ႏွစ္ေကာင္စ စတင္ၿပီး ေျပာင္းလဲတာျဖစ္ပါတယ္။

​

(ခ) ပဋိဇီ၀ေဆးေတြက ေဆးကို ခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့ ပိုးမႊားေတြကို တိုးပြားလာေစႏိုင္တယ္။

​

ေနမေကာင္းျဖစ္လို႔ ပဋိဇီ၀ေဆးမွီ၀ဲတဲ့အခါမွာ ေဆးေတြက သူတို႔အာနိသင္အရ သုတ္သင္ႏုိင္တဲ့ ပိုးမႊားေတြကို သုတ္သင္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီပိုးမႊားအုပ္စုထဲက 

ေဆးအာနိသင္ သက္ေရာက္မွဳနည္းတဲ့ ပိုးမႊား အနည္းငယ္ကေတာ့ ေသမသြားပဲ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီ ေဆးမတိုးတဲ့ ပိုးမႊားေတြက တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အေကာင္အေရ

အတြက္ တိုးပြားလာၿပီးေတာ့ ေဆးအာနိသင္ကို ပိုပိုၿပီး ခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့ အေကာင္ေတြအျဖစ္ မ်ိဳးပြားလာၾကတယ္။ ပဋိဇီ၀ေဆးေတြက ပံုမွန္အေကာင္ေတြကို သတ္ေပးေလ၊ ေဆးကို ခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့ ပိုးမႊားေတြ တိုးပြားဖို႔ အခြင့္အေရး ပိုမ်ားေလျဖစ္ပါတယ္။

(ဂ) ပိုးမႊားေတြအခ်င္းခ်င္း ေဆးယဥ္ပါးမွဳကို မ်ွေ၀ႏိုင္ၾကတယ္။

​

ပိုးမႊားတစ္မ်ိဳးအေနနဲ႔ ေဆး၀ါးေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိလာၿပီဆိုရင္ အဲ့ဒီ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံုဗီဇ (Genes) ေတြကို မိမိရဲ႕ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြကိုျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားပိုးမႊားတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို ျဖစ္ျဖစ္ ဆင့္ကဲမ်ွေ၀ႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေဆး၀ါးယဥ္ပါးမွဳက ပိုမိုအားေကာင္းလာႏိုင္ပါတယ္။

(ဃ) ေဆး၀ါးေတြကို မဆင္မျခင္သံုးစြဲျခင္းက ေဆးယဥ္ပါးမွဳကို အရွိန္ျမန္ေစတယ္။

​

အေပၚမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ သံုးခ်က္အတိုင္း ပဋိဇီ၀ေဆးေတြကို အံတုလာႏိုင္ဖို႔အတြက္ ပိုးမႊားေတြအေနနဲ႔ ႏွစ္သန္းေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ေဆး၀ါးေတြကို လိုအပ္တဲ့ ပမာဏထက္ ပိုသံုးတာေတြ၊ အနာနဲ႔ေဆး မတည့္ပဲ မွားယြင္းစြာ သံုးတာေတြက  ေရာဂါပိုးမႊားေတြအေနနဲ႔  ေဆးယဥ္ပါးလာေစဖို႔ ပိုမို အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ခ်ိန္မွာ တုတ္ၿပီး၊ ဓားၿပီး ဆုိသလိုမ်ိဳးပဲ ပိုးမႊားေတြအေနနဲ႔ ေဆးၿပီးတဲ့ အေျခအေနျဖစ္လာႏိုင္ၿပီးေတာ့ လက္ရွိသံုးစြဲေနတဲ့ ပဋိဇီ၀ေဆးေတြ မတိုးေတာ့ပဲ ဟိုးအရင္ေခတ္ကလို ေရာဂါျဖစ္တာနဲ႔ အသက္ဆံုးရွံဳးႏိုင္တဲ့ အႏၱရာယ္မ်ားလာမွာပါ။

၂။ ေဆးယဥ္ပါးမွဳက လူေတြမွာပဲ ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။

​

ဖ်ားတယ္၊ နာတယ္၊ ေရာဂါပိုး၀င္တယ္ဆိုတာ လူေတြမွာတင္ ျဖစ္တာမဟုတ္ပဲနဲ႔ သတၱ၀ါအားလံုးမွာ  ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ တျခားသတၱ၀ါေတြမွာ ကိစၥမရွိေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အနီးနားက တိရစာၦန္ေတြ၊ အထူးသျဖင့္ ေမြးျမဴေရး တိရစာၦန္ေတြမွာ ပိုၿပီးေတာ့ အေရးၾကီးပါတယ္။

​

လူေတြကို ကူးစက္ႏိုင္တဲ့ ပိုးမႊား (ဘက္တီးရီးယား)ေတြက တိရစာၦန္ေတြကိုလည္း ကူးစက္ႏိုင္၊ ေရာဂါျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ လူသိမ်ားတဲ့ ၾကက္ငွက္တုပ္ေကြး၊ ၀က္တုပ္ေကြး စတဲ့ ေရာဂါပိုးေတြတင္ မဟုတ္ပဲနဲ႔ ေမြးျမဴေရးတိရစာၦန္ေတြဟာ အျခားေရာဂါပိုးအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဖ်ားနာတတ္ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ဖ်ားနာတဲ့အခါ ေမြးျမဴေရးသမားေတြအေနနဲ႔ အသားတိုးႏွဳန္းေလ်ာ့မွာစိုးတဲ့အတြက္ အဲ့ဒီအေကာင္ေတြကို  ေဆးေတြ တိုက္ေကြ်းရပါတယ္။

​

တိရစာၦန္ေတြနဲ႔ လူေတြမွာ ျဖစ္ေပၚတတ္တဲ့ ေဆးယဥ္ပါးမွဳက အေျခခံအားျဖင့္ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တိရစာၦန္ေတြမွာ ဆိုးတာတစ္ခုကေတာ့ က်န္းမာေရးကို လူေတြေလာက္ ဂရုစိုက္မခံရတာပါပဲ။ ေမြးျဖဴေရးသမားေတြအေနနဲ႔လည္း ေဆးတိုက္တဲ့အခါမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ေဆး၀ါးမွန္မွန္၊ ပမာဏမွန္မွန္၊ အခ်ိန္မွန္မွန္တိုက္ေကြ်းဖို႔

ခက္ခဲပါတယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့တဲ့ ပဋိဇီ၀ေဆးယဥ္ပါးမွဳဟာ တိရစာၦန္ေတြမွာလည္း ျဖစ္ေပၚလာတယ္။ ဒီေရာဂါပိုးေတြဟာ ေလထဲ၊ ေရထဲကေနတဆင့္

လူေတြဆီကို ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႕လာၿပီး ေဆးယဥ္ပါးမွဳက ပိုမိုေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းလာပါတယ္။

​

လူေတြဆီကို အဲ့ဒီ ေဆးယဥ္ပါးပိုးမႊားေတြ ေရာက္လာႏိုင္တဲ့ တျခားတစ္နည္းကေတာ့ အစားအေသာက္ကေန တဆင့္ျဖစ္ပါတယ္။ အသားေတြကို ကိုင္တြယ္ရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ထုပ္ပိုးေရာင္းခ်တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ခ်က္ျပဳတ္တာမွာပဲ  ျဖစ္ျဖစ္ ပိုးမႊားေတြအေနနဲ႔ လူေတြရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို တိုက္ရိုက္၀င္ေရာက္လာႏိုင္ပါတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာလုပ္ခဲ့တဲ့ သုေတသနတစ္ခုမွာဆိုရင္ လူေတြဆီမွာျဖစ္ပြားတဲ့ ေဆးယဥ္ပါးပိုးမႊားေတြရဲ႕ ၂၀% က တိရစာၦန္ေတြနဲ႔ အစားအေသာက္ေတြကတဆင့္ ကူးစက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

​

Source: Center for Disease Control and Prevention

၃။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေရာ ဘယ္လိုအေျခအေနရွိသလဲ?

​

ေအာက္ေဖာ္ျပပါပံုကေတာ့ The center for Disease, Dynamics, Economic and Policy (CDDEP) ဆိုတဲ့ အဖြဲ႕က ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ေ၀ထားတဲ့ တိရစာၦန္ပဋိဇီ၀ေဆး၀ါးသံုးစြဲမွဳ အေျခအေနျပ ကမာၻ႕ ေျမပံုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရာင္ေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပထားၿပီးေတာ့ အနည္းဆံုးအဆင့္ အ၀ါေရာင္ကေန အသံုးမ်ားတယ္ဆိုရင္ အနီေရာင္အထိ ပါ၀င္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာဆိုရင္ အနီေရာင္အရင့္  ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းေတြမွာ ပဋိဇီ၀ေဆးသံုးစြဲမွဳ အေတာ္ျမင့္မားေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းနိုင္ပါတယ္။

အဲ့ဒီသုေတသနမွာပဲ ေဖာ္ျပထားတာကေတာ့ ၂၀၃၀ ခုနွစ္မွာ ေမြးျမဴေရးတိရစာၦန္ေတြကို ပဋိဇီ၀ေဆး တိုက္ေကြ်းမွဳဟာ တန္ခ်ိန္ေပါင္း ၁၀၅,၆၀၀ ထိရွိလာမွာျဖစ္ၿပီးေတာ့ ဒီပမာဏဟာ တစ္ကမာၻလံုးရဲ႕ ပဋိဇီ၀ေဆးသံုးစြဲမွဳ (လူ+တိရစာၦန္) ရဲ႕ ၃ ပံု ၂ ပံု ျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ မၾကာခင္မွာ လူေတြဖ်ားလိုု႔ ေဆးေသာက္ရတာထက္ တိရစာၦန္ေတြကို တိုက္ရတဲ့ ေဆးပမာဏက ပိုမ်ားလာမွာပါ။ ဒီေလာက္ ပမာဏမ်ားတဲ့ ေဆးေတြကို လိုအပ္တဲ့ေနရာမွာ လိုအပ္တဲ့အတိုင္း မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံုးမခ်ႏိုင္ခဲ့ရင္

ေဆးယဥ္ပါးမွဳအႏၱရာယ္က ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ၾကီးမားလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

​

ျမန္မာနိုင္ငံအေနနဲ႔ကေတာ့ မၾကာေသးခင္ကပဲ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၁၈) ရက္ေန႔က ေနျပည္ေတာ္မွာ အမ်ိဳးသားအဆင့္ ပဋိဇီဝေဆးယဥ္ပါးမႈတိုက္ဖ်က္ေရးဆိုင္ရာ

ေကာ္မတီ၏ ပထမအႀကိမ္အစည္းအေဝးက်င္းပ ခဲ့ပါတယ္။ အစည္းအေ၀းကို က်န္းမာေရးႏွင့္ အားကစားဝန္ႀကီးဌာန၊ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ေဒါက္တာျမင့္ေထြး၊  ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၊ က်န္းမာေရးႏွင့္အားကစားဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ ေရးေကာ္မတီ ဥကၠဌ ေဒါက္တာ စံေ႐ႊဝင္း၊ က်န္းမာေရးႏွင့္အားကစားဝန္ႀကီးဌာန၊ အၿမဲတမ္း အတြင္းဝန္

ပါေမာကၡေဒါက္တာသက္ခိုင္ဝင္း၊ ကမာၻ႔က်န္းမာေရးအဖြဲ႕ ဌာေနကိုယ္စားလွယ္ Dr. Stephan Paul Jost၊ ျမန္မာႏိုင္ငံဆရာဝန္အသင္း ဥကၠ႒ ေဒါက္တာရဲျမ၊

ျမန္မာႏိုင္ငံေဆးပညာရွင္မ်ားအသင္း ဥကၠ႒ ေဒါက္တာေနဝင္း၊ ေဆးပညာရပ္ဆိုင္ရာအႀကံ ေပးအဖြဲ႕ဥကၠ႒ ပါေမာကၡေဒါက္တာေအးေမာင္ဟန္ အပါအ၀င္ တာ၀န္ရွိသူမ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား (၇၀) ဦးခန္႔တက္ေရာက္ခဲ့တယ္လို႔ ၀န္ၾကီးဌာနက သတင္းထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။

​

အစည္းအေ၀းမွာ ေဆြးေႏြးခဲ့တာေတြကေတာ့ ကမာၻ႔က်န္းမာေရးအဖြဲ႕က ကမာၻလုံး ဆိုင္ရာ ပဋိဇီဝေဆးတိုက္ဖ်က္ေရးဆိုင္ရာစီမံကိန္း (Global Action Plan-AMR) ကိုေရးဆြဲထားၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအေနျဖင့္လည္း အမ်ိဳးသား အဆင့္ ပဋိဇီဝေဆး ယဥ္ပါးမွဳတိုက္ဖ်က္ေရးဆိုင္ရာစီမံကိန္း (National Action Plan-AMR) ကိုေရးဆြဲထား

ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသဆိုင္ရာ ကမာၻ႔က်န္းမာေရးအဖြဲ႕ က ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ကထုတ္ေဝခဲ့ေသာ ပဋိဇီဝေဆးယဥ္ပါးမႈႏွင့္စပ္လ်ဥ္းေသာ အေျခအေနအရပ္ရပ္

ဆန္းစစ္မႈ (Situation Analysis on AMR in SEAR-2016) အစီရင္ခံစာႏွင့္ ကမာၻ႔က်န္းမာေရးညီလာခံ ၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ား (WHA Resolution) ကိုလည္း

ေသခ်ာစြာေလ့လာ၍ မိမိႏိုင္ငံအေျခအေန ႏွင့္ သင့္ေလ်ာ္ကိုက္ညီေသာ အခ်က္မ်ားအားလိုက္နာက်င့္သုံးသင့္ေၾကာင္း၊ ယခုေကာ္မတီအေနျဖင့္ အမ်ိဳးသား အဆင့္

ပဋိဇီဝေဆးယဥ္ပါးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးဆိုင္ရာ ညႇိႏႈိင္းေရးဌာန၊ (National Coordination Centre) ႏွင့္ နည္းပညာရပ္ဆိုင္ရာလုပ္ငန္း အဖြဲ႕ (Technical working group) (၅) ဖြဲ႕တို႔ကို ဦးေဆာင္၍ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္႐ြက္ရန္၊ သက္ဆိုင္ရာ ၀န္ၾကီးဌာနအသီးသီး၊ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ ပညာရွင္အဖြဲ႕အသီးသီးနွင့္ ပူးေပါင္း

ေဆာင္ရြက္ရန္၊  ေဆးတကၠသိုလ္မ်ားႏွင့္ သူနာျပဳသင္တန္းေက်ာင္းမ်ားတြင္လည္း ပဋိဇီဝေဆးယဥ္ပါးမႈ ဆိုင္ရာ သင္ခန္းစာမ်ား ကို သင္ၾကားေပးရန္ စသျဖင့္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကပါတယ္။

ဓာတ္ပံု - က်န္းမာေရးႏွင့္ အားကစား၀န္ၾကီးဌာန

၄။ ႏိုင္ငံတကာအေျခအေန

​

ႏိုင္ငံတကာမွာေတာ့ ပဋိဇီ၀ေဆးယဥ္ပါးမွဳအႏၱရာယ္ကို မျဖစ္ခင္ကတည္းက ၾကိဳတင္ကာကြယ္မွဳေတြ စတင္လုပ္ေဆာင္ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ဥေရာပသမဂၢမွာဆိုရင္

ေမြးျမဴေရးတိရစာၦန္ေတြ အသားတိုးေစဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေဆး၀ါးတိုက္ေကြ်းတာေတြကို ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က စတင္ၿပီး ဥပေဒအရ တားျမစ္ထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လူေတြ

ေသာက္သံုးတဲ့ ပဋိဇီ၀ေဆးေတြကို တိရစာၦန္အစာေတြထဲမွာ မေကြ်းေမြးႏိုင္ေအာင္ ယခင္ကပင္ တားျမစ္ထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္လည္း ၂၀၁၄ ခုႏွစ္က National Strategy for Combating Antibiotic-Resistant Bacteria (အမ်ိဳးသားအဆင့္ ပဋိဇီ၀ေဆးယဥ္ပါးမွဳ တိုက္ဖ်က္ေရးမဟာဗ်ဴဟာ) ကို အိမ္ျဖဴေတာ္က ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။

​

ကမာၻ႕က်န္းမာေရးအဖြဲ႕ (WHO) က ၂၀၁၆ ခုႏွစ္မွာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ပဋိဇီဝေဆးယဥ္ပါးမႈႏွင့္စပ္လ်ဥ္းေသာ အေျခအေနအရပ္ရပ္ ဆန္းစစ္မႈ (Situation Analysis on AMR in SEAR-2016) အစီရင္ခံစာမွာ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အေျခအေနေတြနဲ႔ ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ အဆိုပါ အစီရင္ခံစာမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊

ဘူတန္၊ အိႏိၵယ၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ ေမာ္လ္ဒိုက္၊ နီေပါ၊ သီရိလကၤာ၊ ထိုင္း၊ တီေမာနို္င္ငံတို႔ ပါ၀င္ၿပီး အမ်ိိဳးသားအဆင့္ စီမံကိ္န္းအေကာင္အထည္ေဖာ္မွဳအေျခအေန၊ ျပည္သူမ်ားအေပၚ ပညာေပးလုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ေနမွဳ၊ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ေနမွဳ၊ ပဋိဇီ၀ေဆး၀ါးမ်ားကို ေကာင္းမြန္မွန္ကန္စြာ အသံုးခ်မွဳ စသည္တို႔အေပၚ မူတည္

ၿပီးေတာ့ အစီရင္ခံစာ ထုတ္ျပန္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေဖာ္ျပပါ အခ်က္အလက္မ်ားကို ပ်မ္းမွ်တြက္ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ေအာက္ပါအတိုင္း ႏွိဳင္းယွဥ္ၾကည့္လို႔ရပါတယ္။

ပံုမွာျပထားတဲ့ တိုးတက္မွဳအညႊန္းကိန္းေတြကေတာ့ (၁) - ေလ့လာစမ္းသပ္ဆဲ၊ (၂) - စတင္ေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ (၃) - အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္း၊ (၄) - အျပည့္လည္

ပတ္ေနျခင္း၊ (၅) - ေရရွည္တည္တံ့သည့္ လည္ပတ္မွဳ ဆိုၿပီး အဆင့္သတ္မွတ္လို႔ရပါတယ္။

​

ျမန္မာႏိုင္ငံအေနနဲ႔ကေတာ့ ပ်မ္းမ်ွအားျဖင့္ အဆင့္ (၂) - စတင္ေဆာင္ရြက္ျခင္းအဆင့္ကို ေရာက္ဖို႔ အနည္းငယ္လိုအပ္ေနတာ ေတြ႕ရမွာပါ။ အေရွ႕နဲ႔ေတာင္အာရွႏိုင္ငံေတြထဲမွာေတာ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံနဲ႔ ဘူတန္ႏိုင္ငံက လက္ရွိမွာ အေကာင္းဆံုးအေျခအေနမွာရွိတယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ပါတယ္။